Ieder mens maakt vroeg of laat in zijn leven ingrijpende verliezen mee. Het sterven of de dood van een geliefde, maar ook een scheiding, verlies van werk, gezondheid of vriendschap zijn voorbeelden van betekenisvolle veranderingen.
Ook de veranderingen in het dagelijks leven door de verschillende levensfases, zoals wanneer kinderen het huis verlaten of afsluiten van het arbeidzame leven, kunnen ingrijpend zijn.
Het verdriet om het verlies van een dierbare of ander betekenisvol verdriet kan zo groot zijn dat het voelt alsof het niet te verwerken is. Onverteerbaar groot verdriet omvat vaak een scala van gevoelens. Gedurende de begeleiding kunnen deze gevoelens doorleefd en beleefd worden.
Op het moment dat gevoelens kunnen worden gedeeld begint het verwerken. Dit betekent weer grip krijgen op eigen situatie en zich opnieuw weer verbonden voelen of kunnen verbinden.
Om zover te komen is het noodzakelijk om op verhaal te komen, het verhaal keer op keer te kunnen vertellen. Door ruimte te geven aan gevoelens komt er meer zicht op wat er werkelijk gevoeld wordt. Zo wordt ervaren wat het verlies werkelijk betekent, het kan niet ontkend worden. Het is emotioneel hard werken om verlies te verwerken.
Ieder mens heeft zijn eigen verhaal, ieder mens rouwt en verwerkt eigen wijze, in eigen tempo, de ruimte gevend aan de gevoelens zoals en zolang deze zich aandienen.
Oprechte aandacht en belangstelling kunnen troostend zijn, woorden kunnen troost bieden , een omhelzing, aanraking of gebaar biedt voelbare troost. Getroost worden is weer voelen dat er een verbinden is. Wanneer men zich weer kan verbinden met de ander, in contact kan zijn, biedt dat perspectief op herstel van eigen mogelijkheden. Troost is pas troost als het troost.
Openen is het aangaan van leven, het aangaan van het leven zoals het zich aandient.
“Alles van waarde is weerloos
Wordt van aanraakbaarheid rijk”
Lucebert